Στελέχη του Τοπικού Τμήματος Κέρκυρας
στη Πελοπόννησο
Από την Παρασκευή 31 Αυγούστου έως την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου δέκα Στελέχη του Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού του Τοπικού Τμήματος Κέρκυρας επισκεφτήκαμε τις περιοχές του Νομού Ηλείας που επλήγησαν από τις πρόσφατες Πυρκαγιές.
Πήγαμε γιατί δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, δεν μπορούσαμε να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά.
Ταξιδέψαμε ως εκεί σιωπηλοί, με σφιγμένη την καρδιά έχοντας στο μυαλό μας την φρίκη των ζωντανών μεταδόσεων.
Αυτό όμως που είδαμε όταν φτάσαμε ξεπερνούσε κάθε τι που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Ως εκεί που έφτανε το μάτι, σιωπηλό μαύρο χιόνι, σκαμμένα πρόσωπα που χαμογελούσαν με ευγένεια αλλά έχοντας μάτια που μας υποψίαζαν για το τι είχαν αντικρίσει. Και στους τοίχους αγγελτήρια θανάτων.
Δεν υπήρχε όμως χρόνος. Αφήσαμε τα μάτια μας να ατενίζουν το πένθος και μεταλλάξαμε την θλίψη σε δράση.
Κόψαμε δέντρα, καθαρίσαμε μνήματα, μοιράσαμε τρόφιμα. Παίξαμε με τα παιδιά, στήσαμε καταλύματα, αδειάσαμε φορτηγά που κουβαλούσαν την έγνοια των ανθρώπων απ' όλη την Ελλάδα.
Κι όταν κατάκοποι μπήκαμε στο καράβι της επιστροφής συμφωνήσαμε ότι: Όλοι μας θα θέλαμε να ξεχάσουμε το χρώμα της στάχτης και του πένθους, της απόγνωσης και της καταστροφής, τα αιωνόβια δέντρα να καπνίζουν ακόμα με άθικτο φύλλωμα και καρβουνιασμένη ρίζα, θα θέλαμε να ξεχάσουμε ότι η Αρτέμιδα δεν έχει πια παιδιά να στείλει στο σχολείο
Όλοι μας θα θέλαμε να θυμόμαστε το σταφύλι - ευχαριστώ που μας έδωσε ένας παππούς από την τελευταία ζωντανή κληματαριά του χωριού, το πάθος των νέων ανθρώπων λέγοντάς μας < θα το ξαναφτιάξουμε το χωριό μας>, τον φούρναρη από την Λάρισα που έψηνε όλη την νύχτα για να φέρε φρέσκο ψωμί στα κατεστραμμένα χωριά.
Επιστρέψαμε αλλά δεν είμαστε πια ίδιοι. Η ψυχή μας τους χρεώθηκε και θα είμαστε μαζί τους όποτε ας χρειαστούν ξανά, γιατί περάσαμε από τη θλίψη στη δράση, από τη δράση στην ελπίδα, γιατί είμαστε εθελοντές, εθελοντές της ζωής, της συμμετοχής, της ελπίδας και του μέλλοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου